Powietrzne bitwy modeli samolotów nad Andrychowem [ZDJĘCIA, WIDEO]

W zmaganiach wzięły udział modele ESA, odwzorowujące maszyny z czasów dwóch wojen światowych. Prócz walk powietrznych widzowie obejrzeli efektowne pokazy akrobacji śmigłowcowej i samolotowej.

W Andrychowie odbyła się bitwa modeli samolotów z czasów pierwszej i drugiej wojny światowej.Piloci tych eskadr to wytrwali wojownicy przestworzy. W powietrzu walczą o każdy kawałek taśmy przeciwnika i bronią własnej z takim samym uporem. Jedni mają dobrze opanowaną akrobację precyzyjną inni wyjątkowy refleks czy orientację w przestrzeni czyli wszystko to, co pomaga w walce. Pilot grupy ACES, potocznie nazywany jest kombaciarzem. Bierze udział w zawodach, wie co to jest Aircombat, ma własny kodeks, jest asem nieba i należy do elity najlepszych pilotów modelarzy w swojej kategorii. W walkach trzeba śmigłem lub karbinami, czyli rzepami odciąć taśmę przymocowaną do samolotu przeciwnika.W przypadku walk modeli z II wojny światowej dopuszczone są makiety lub półmakiety (przynajmniej 50 proc. odwzorowanie danego modelu), samolotów wojskowych zbudowanych pomiędzy 1935 a 1945 rokiem (włącznie). Oryginał samolotu musiał mieć moc startową przynajmniej 500 KM. Konstrukcje odwzorowane są w skali 1:12, gdzie rozpiętość skrzydeł oraz długość kadłuba nie może odbiegać więcej niż plus/minus 5 proc. od skali. Do walk WWI dopuszczane są samoloty półmakiety (w skali 1:8) . - Kiedyś jako dziecko chodziłem do modelarni w Andrychowie. Teraz postanowiłem wrócić do tego lotnictwa modelarskiego - mówił Marek Rokowski (na zdjęciu) organizator i uczestnik zawodów. W konkurencji WWII maksymalna rozpiętość skrzydeł modeli ma 860 mm a WWI jeden metr.

W przypadku walk modeli z II wojny światowej dopuszczone są makiety lub półmakiety (przynajmniej 50% odwzorowanie danego modelu), samolotów wojskowych zbudowanych pomiędzy 1935 a 1945 rokiem (włącznie). Oryginał samolotu musiał mieć moc startową przynajmniej 500 KM. Konstrukcje odwzorowane są w skali 1:12, gdzie rozpiętość skrzydeł oraz długość kadłuba nie może odbiegać więcej niż +/- 5% od skali. Do walk WWI dopuszczane są samoloty półmakiety (w podziałce 1:8) konstrukcji wyprodukowanych do 1918 r. Każdy model musi spełniać wymogi regulaminowe dla danej kategorii. Zawodnik powinien posiadać do wglądu dokumentację potwierdzającą zgodność modelu z regulaminem. Zawodnicy zgłaszają się na zawody nawet z 4 maszynami (by w przypadku kolizji mieć możliwość wymiany na następny).

Każda bitwa podzielona jest na kilka faz, w których zazwyczaj odbywają się 3 rundy po 3 walki oraz runda finałowa. Określenie ilości starć w danej rundzie zależy od ilości uczestników. W jednej walce World War 2 może wystąpić maksymalnie siedmiu zawodników a w World War 1 sześciu.

Walka rozpoczyna się po sygnale podanym przez sędziego głównego. Zawodnicy z okrzykiem bojowym podbiegają do swoich stanowisk, odpalają modele i startują w jak najkrótszym czasie. Podczas starcia liczy się precyzja, indywidualna taktyka i szczęście. Samoloty walczą pojedynczo (każdy z każdym), a punkty nalicza się za czas lotu, ścięcie taśmy przeciwnika np. śmigłem, krawędzią natarcia czy statecznikiem, oraz ochronę własnej. Dosyć często zdarzają się kolizje, które zazwyczaj są przypadkowe. Modele rozwijają prędkości w granicach 150 km/h. Zwycięża zawodnik z największą ilością punktów. Czyhają też na zawodników kary za unikanie walki lub przekroczenie modelem strefy bezpieczeństwa. Szczególnie ta ostatnia jest dotkliwa ponieważ praktycznie zabiera punkty za dwa cięcia a kolejne przekroczenie równa się dyskwalifikacji z zawodów. Ten przepis obowiązuje od rozpoczęcia do zakończenia zawodów więc może być szczególnie przykry dla nowych zawodników, niezbyt biegłych jeszcze w przepisach.

Obowiązują też przepisy BHP. Dlatego każdy zawodnik i sędziowie mają na głowach kaski.

Codziennie rano najświeższe informacje, zdjęcia i video z regionu. Zapisz się do newslettera!